A basura non volta soa...

O sendeirismo, o montañismo, btt,... en xeral, os deportes de natureza están de moda, pero non podemos esquecernos que ademáis de facer uso dela po noso divertimento, está nas nosas mans coidar o noso medio e do xeito que nos sexa posible, deixalo todo tal e coma nolo atopamos. 

Tamén pos naturalistas aficionados (que non naturistas...) que gostamos de longos paseos polo campo, observando fauna ou catalogando flora, non estamos exentos destes consellos. Pra isto, é moi importante ser conscientes de que o único de nós que pode quedar no campo son as nosas pegadas, o resto fai o camiño de volta na nosa mochila:

Quedou claro, ou?

Dentro da nosa equipaxe non debemos esquecer unha pequena bolsa de plástico pra traer de volta os envoltorios, envases, restos de comida, etc. que consumamos. Non por esconder a basura debaixo dunha pedra ou nun burato, automáticamente desaparece (inda que moitos pensen que sí...).

A eterna escusa dos residuos biodegradables... Os papeis, os restos de comida,... moitas veces se tiran ó medio da vexetación pensando de maneira equivocada que a súa orixe orgánica é unha perfecta escusa... pero non pensamos en cánto tempo tarda un papel en biodegradarse, ou nos compostos químicos cos que se clareou o papel e que leva impresos na súa composición, ou na semente dos restos de mazá que acabamos de tirar... Reflexionemos un pouco sobre o tema...

Non debemos tirar os restos orgánicos por ser biodegradables: debemos ser conscientes de que debemos deixar o medio tal e como o atopamos. Tirar restos orgánicos pode significar deixar sementes en lugares onde non deben estar nin crescer esas especies, vectores de transmisión de enfermidades, etc. ademáis de que a moitos residuos orgánicos, coma as mondas de laranxas ou as cáscaras de cacahuetes ou noces lévalles moito tempo biodegradarse (falo de anos...). 

Outra razón pola que non debemos tirar residuos orgánicos é porque non debemos alimentar, inda que sexa de maneira involuntaria, á fauna silvestre. Provocaríamos malos hábitos, troquelamento destas especies e ata poderiamos transmitirlles algunha enfermidade...


O tamaño sí importa... As cabichas deben apagarse e gardarse no compartimento que consideremos, se as tiramos ó chan ademáis de botar lixo estaremos poñendo en risco de incendio o medio. ¡E non vale con enterralas na area da praia, ou aplastalas co zapato no medio no camiño! Por moi pequenas que sexan hai que recollelas, así que fumadores non tedes escusa!!

Tamén é frecuente atoparse con pequenos envoltorios de barritas enerxéticas, caramelos, etc, nas rutas transitadas por aficionados á bici de montaña. Non custa nada face-lo xesto e metelos no bolsillo do mallot! 

Por moi pequenos que sexan estes emboltorios, non desaparecen antes!!!

E no que respecta ás nosas necesidades máis íntimas... moi importante sobre todo pras mulleres: Recollamos o clinex, ou peor aínda, a toallita hixiénica tan de moda agora, despois de face-las nosas cousas. É moi desagradable atoparse con "urinarios" en recunchos escondidos no medio das rutas de sendeirismo, o papel inda probablemente desapareza nun par de anos se a metereoloxía acompaña, pero as toallitas hixiénicas quedarán ahí moito máis tempo. Podemos gardar o papel/toallitas nun bolsillo, dentro do calcetín, ou botalo na bolsiña de plástico... E non nos poñamos finas que son restos da nosa orina e non nos vai cair a pel das mans por tocalos!!!

Xa non digo nada de deixar restos da nosa hixiene íntima coma poden ser compresas ou salva-slips... Creo que iso non ten razón pra deixalo no medio do monte, ou si?

Aplico o dito anteriormente se a necesidade é maior. Pensade que sempre se pode optar pola opción tradicional (limparse cunha folla) ou innovala á metodoloxía felina: facer un burato na terra, descargar as nosas necesidades e logo de remata-la faena tapalo todo cun pouco de terra  ;)