Visita naturalista ó macizo de Pena Trevinca

Nun dos meus derradeiros post falaba sobre o destrozo que causa a minería a ceo aberto nas montañas do macizo de Pena Trevinca, máis inda se non se acatan debidamente as medidas de restauración ambiental.

Pero a pesares de todo isto, da presión humana, dos incendios forestais, dos parques eólicos e do abandono rural, a vida segue abríndose paso nestas fermosas montañas case coma se nada.

A ruta levanos todo o día, discurrindo por ladeiras de monte baixo formado por uces e carqueixas (e diversas especies da familia Ericaceae), piornos e xestas, fermosas vaguadas co bosque de ribeira (bidueiros, acivros e ameneiros, entre outros) prácticamente inalterado, e o Teixedal de Casaio (bosque de Taxus baccata), xoia botánica tan única coma escasa nos tempos que acontecen...

Rolda de bolboretas:

Sofía (Issoria lathonia)

Amarela (Colias croceus)

Cardera (Vanessa cardui)

Licénido sen identificar

Manto de ouro (Lycaena virgaureae)

Castaño morena (Coenonympha glycerion)

Montañesa xigante (Erebia palarica)

Bolboreta do bidueiro (Biston betularia)

Limonera (Gonepterix rhamni)

Avistamento de aves:

Tartaraña cincenta (Circus pygargus)

Azulenta (Prunella modularis)

Pica alpina (Anthus spinoletta)

Águia cobreira (Circaetus gallicus)

E moitos outros como avións roqueros, chovas piquirrojas, pintarroxos, pimpíns, etc. e bolboretas coma a banda acodada (Hipparchia alcyone), e distintas mediolutos, licénidos e pardas que non fomos capaces de fotografiar pero que nos fixeron compaña durante todo o camiño.

Estas montañas merecen a protección que demandan por sí soas...